به‌گزارش پایگاه خبری تحلیلی اقتصاد بازرگانی؛ بر اساس گزارش منتشر شده درباره معاملات رمزارزی در دو سال اخیر حاکی از سوددهی ۱۵ درصدی معاملات رمزارزی برای کاربران ایرانی است.
با بهبود شرایط رمزارزها افراد زیادی به این بازار گرایش پیدا کردند. سودهای نجومی در واقع علت اصلی ورود سرمایه‌های جدید را تشکیل می‌داد. این موضوع در ایران نیز به همین منوال بود. صعود بیت کوین از ۱۰ هزار دلار به نزدیک ۷۰ هزار دلار و رشد چند هزار درصد برخی از آلت کوین‌ها انگیزه لازم برای همه‌گیری این بازار فراهم کرد. اما به نظر می‌رسد که اغلب سرمایه‌گذاران ایرانی درک درستی از این بازار ندارند.
رمزارزهای محبوب در ایران
در بهترین روزهای بازار کریپتوکارنسی، زمانی که اکثر افراد از بیت کوین ۱۰۰ هزار دلاری صحبت می‌کردند، در ایران حجم معاملات روزانه رمزارزها در برخی از صرافی‌ها، بالغ بر چند هزار میلیارد تومان بود، یعنی چند برابر ارزش معاملات در بازار سهام. این عدد تنها متعلق به حجم معاملات در ایران است، تقریبا نیمی از کاربران ایرانی فعال در حوزه ارزهای دیجیتال، از پلتفرم‌ها و صرافی‌های خارج از کشور استفاده می‌کنند، که اگر آنها را نیز در نظر بگیریم این عدد می‌تواند تا دو برابر افزایش یابد.
بر اساس گزارش سالانه منتشر شده توسط صرافی نوبیتکس، در سال گذشته دوج کوین بیشترین ارزش معاملات را داشته است که نشان دهنده محبوبیت این رمزارز در ایران است. اما با کمرنگ شدن اثر ایلان ماسک بر قیمت دوج کوین و روند نزولی قیمت آن، محبوبیت این رمزارز رو به کاهش رفت. بر اساس گزارش‌های ماهانه این صرافی، در چند ماهه ابتدایی سال ۲۰۲۲، رمزارز شیبا اینو توانسته بود توجه بیشتر کاربران ایرانی را به خود جلب کند و به نظر می‌رسد که شیبا جایگزین دوج کوین شد. البته این روند با ریزش بیشتر بازار رمزارزها اندکی تغییر کرده است. هردوی این رمزارزها گرچه سود خوبی را نصیب عده‌ای از سرمایه‌گذاران کرده‌اند اما از لحاظ بنیادی بسیار ضعیف هستند.
دوج کوین بعد از رسیدن به سقف قیمتی، بیش از یک سال است که در روند نزولی قرار دارد و در حدود ۹۰ درصد ارزش خود را از دست داده است. درصدی از این ریزش مربوط به شرایط کلی بازار بوده، چرا که با ریزش بیت کوین تمامی بازار کریپتوکارنسی دستخوش تلاطم خواهد شد. شیبا نیز تقریبا شرایط مشابه‌ای داشته است. هرچند که شیبا در یک سال اخیر تلاش‌هایی برای ارتقا شبکه خود انجام داده و در تلاش برای ورود به دنیای NFT، ایجاد صرافی غیرمتمرکز و توکن سوزی داشته است اما همچنان رمزارز پرریسکی محسوب می‌شود.
در واقع می‌توان از این موضوع دو استنتاج داشت، یا اغلب کاربران ایرانی افرادی بسیار ریسک پذیر هستند و یا بدون در نظر گرفتن عوامل بنیادی اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند. معمولا افرادی که دانش لازم را دارا هستند سعی در به حداقل رساندن ریسک سرمایه‌گذاری خود دارند، لذا کمتر به سراغ این‌گونه رمزارزها خواهند رفت و یا درصد بسیار پایینی از پورتفو خود را به آن اختصاص می‌دهند.
کریپتوکارنسی در زمستان خود به سر می‌برد و تا کنون بیش از ۷۰ درصد ارزش خود را از دست داده است و این موضوع سبب بی‌علاقگی در بین بسیاری از سرمایه‌گذاران و همچنین تغییر سبد دارایی‌های آنها شده است و در حال حاضر میزان علاقه به دو رمزارز دوج و شیبا نیز کاهش یافته است.
مبنای خرید رمزارز
از طرف دیگر بر اساس نظرسنجی انجام شده در این زمینه، در حدود ۷۰ درصد سرمایه‌گذاران رمزارزها در ایران، تحلیل تکنیکال و یا پیشنهادات انجام شده توسط دیگران را مبنای تصمیم‌گیری خود قرار می‌دهند. این موضوع نشان می‌دهد که تحلیل بنیادی، درجه چندم اهمیت را دارد. در واقع افراد بدون درنظر گرفتن و بررسی ماهیت یک رمزارز اقدام به خرید آن می‌کنند.
این درحالیست که برای سرمایه‌گذاری به شکل منطقی، تحلیل تکنیکال آخرین قدم است و قبل از آن بهتر است، شرایط اقتصاد کلان، داده‌های آنچین و شرایط بنیادی یک رمزارز مورد بررسی قرار گیرد. اینکه یک ارز دیجیتال چه نیازی را برطرف می‌کند، تکنولوژی و بلاکچینی مورد استفاده آن چیست، چه اهدافی دارد، برنامه توسعه آن و ... بر پتانسیل رشد آن در آینده بسیار تاثیرگذار است.
چرا اغلب افراد در ضرر قرار دارند؟
به طور طبیعی افراد بر روی کارخانه در حال ورشکستگی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند مگر اینکه نقص اطلاعات و کمبود دانش وجود داشته باشد. در مورد رمزارزها نیز دقیقا به همین صورت است. افراد با دانش کافی، رمزارزی را انتخاب می‌کنند که ریسک سرمایه‌گذاری پایین‌تر و پتانسیل رشد بیشتری از لحاظ بنیادی داشته باشد و از تحلیل تکنیکال صرفا برای نقطه ورود و یا خروج استفاده می‌کنند. مجموع موارد اشاره شده، نشان می‌دهد که در ایران اغلب افراد به ماهیت این بازار آشنایی چندانی ندارند. همچنین بر اساس نتایج نظرسنجی‌های انجام شده در ایران، تنها ۱۵ درصد افراد از این بازار سود کسب‌کرده‌اند. این موضوع تایید دیگری بر کمبود دانش معامله در بین اغلب سرمایه‌گذاران ایرانی است.
انتهای‌پیام/