به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اقتصاد بازرگانی؛ رضاپناه، رئیس قطب علمی کشاورزی ارگانیک ضمن بیان مقدمه فوق گفت: تصور کنید کشوری در اتحادیه اروپا با ۵۰ درصد محصولات ارگانیک در بازار، نیازی به گواهی برای ارگانیک به شکل فعلی نداشته باشد و گروه مقابل باید گواهی های متعددی را نشان دهد تا اثبات کند ناقض اصول اکولوژیک نیست و می‌تواند در تتمه بازار حضور داشته باشد.
در هر حال رعایت اصول اکولوژیک امری الزامی برای صادرکنندگان می شود. اما آیا تولیدکنندگان، بازرگانان و مراکز دولتی در خاورمیانه و ایران به این الزامات آشنایی دارند؟ در برابر انسجام اروپا برای این اهداف محیط زیستی، آیا کنوانسیون‌ها و معاهدات منطقه ای حفظ نباتات، بهداشت گیاهی و بهداشت غذا در کشورهای صادرکننده انعطاف نشان داده است؟
چرا ایران با وجود تحریم به سمت کشاورزی ارگانیک تغییر جهت نداد؟
وی ادامه داد: با گران شدن نهاده‌های شیمیایی در چین به نظر می رسد، مقدمات جهانی برای تمکین از این تصمیمات اکولوژیک در حال فراهم شدن است و دیر یا زود شیوه های ارزان و حتی گران ارگانیک رونق بیشتری خواهد گرفت؛ لذا شاخص‌های تحقیق و توسعه ارگانیک در صدر برنامه ها قرار خواهد گرفت، چرا که کشورهای دیگر که در شرایط تحریم نیستند با سرعت به سمت کشاورزی ارگانیک و حتی سیستم های تضمین مشارکتی مثل PGS می روند. لذا به نظر می‌رسد کشوری که در شرایط تحریم و ظاهرا کمبود نهاده‌های شیمیایی به سر می برد، باید به سمت ارگانیک تغییر جهت می داد،
اما چرا چنین نشده است؟ چرا آمادگی علمی و عملی برای این کار محدود نگاه داشته شده است؟ امید که افق روشن بازار جهانی ارگانیک سبب تغییر رویکردها و آمادگی برای سهم بری از بازار رو به رشد جهانی ارگانیک تا سطح ۱ درصد یعنی سهمی معادل جایگاه جمعیتی و سطح کشور در جهان شود.
وی با اشاره به اینکه اگر به سطح یک درصد تا پنج درصد ارگانیک در داخل کشور نرسیم، نمی‌توانیم ۱ درصد بازار جهانی را به خود اختصاص دهیم و حتی از جایگاه عادی خود در دنیا عقب هستیم، گفت: البته برنامه راهبردی کشاورزی ارگانیک که اوایل دهه ۹۰ به تصویب وزارتخانه مربوطه هم رسیده است برای ۱۰ تا ۲۰ برابر شرایط فعلی تنظیم شده بود، اما سطح کشت ارگانیک حتی برای صادرات در طی دهه اخیر تقریبا ثابت و بعضا بواسطه افزایش نرخ ارز کاهش داشته است، البته ۲۰ هزار هکتار مراتع و حدود ۴۰ هزار هکتار مناطق تحت پوشش تولید عسل ارگانیک و حدود ۱۰ هزار هکتار اراضی ذاتا ارگانیک نیز دارای گواهی هستند که از این مقدار تولید، حدود دو هزار تن، گاه کمی بیشتر، به اروپا عمدتا به کشور آلمان صادر می گردد.
چرا محصولات ارگانیک تنها محدود به چند فروشگاه در شهرهای بزرگ است؟
وی در خصوص تقویت جایگاه ارگانیک در کشور گفت: ابتدا باید در یک خط قانون، کلمه ارگانیک به رسمیت شمرده شود تا ادعای بدون سند در رسانه، در تلوزیون و حتی توسط مقامات دولتی و پارلمانی مجازات داشته باشد. به نظرمی رسد برآیند تشکل‌ها، اقدامات و ضد اقدامات در کشور ما به توافق نانوشته ای بین دست اندرکاران محصول ارگانیک ختم شده است
تا محدود به چند فروشگاه، چند نمایشگاه محدود در شهرهای بزرگ و در بهترین حالت حدود دو هزارتن صادرات به اروپا باشد و افراد معدودی دلسوزانه و متواضعانه به روش‌های کم هزینه برای غلبه بر شرایط تحریم فکر و عمل می‌کنند. عده ای نیز به ورای ارگانیک و یا تساهل در آن به گسترش روش‌های مبتنی بر اصول ارگانیک برای عبور از این شرایط خاص تمسک ورزیده اند.
چالش‌های کشاورزی ارگانیک در ایران
وی در خصوص چالش‌های کشاورزی ارگانیک در کشور گفت: نبود یک خط قانون، عدم بحث و گفتگو بین تشکل‌ها و سازمان های مربوط و نامربوط، اتخاذ تصمیمات نامتناسب و نمایشی و رضایت از وضع موجود از جمله چالش‌ها است. برای مثال نبود جایگاه مناسب برای کشت کافی گندم خراسان مصداقی برای چالش‌های ذکر شده است که در حال حاضر، با تلاش‌های تعدادی از کشاورزان از جمله آقای طاهری از گرمسار در حال گسترش است.
غفلت از گندم کاموت در ایران
سوالی که پیش می‌آید این است که چرا این گندم به نام کاموت خراسان باید در آمریکا ثبت و در دیگر نقاط دنیا شناخته شود و محصولات و فرآورده های ارگانیک آن مشتری داشته باشد و در کشور ما محجور باشد؟
انتهای‌پیام/